Վարպետ Սարյանը, անձամբ այցելելով
(1968) Մինասին և դիտելով նրա գործերը, արտահայտվեց այսպես.
-Մինաս,
ես քեզանից մեծ եմ հիսուն տարով: Ափսոս, ինձ քիչ ժամանակ է մնացել: Ու՞ր էիր, մի
քիչ շուտ գայիր: Չմոռանաս, արվեստը պայքար է սիրում: Հիմա ես արդեն մենակ չեմ: Դու
էլ մենակ չես: Ուրեմն շարունակիր խիզախել: Ես հավատում եմ քո լավ ձեռքին...
Նույն օրը գալով Սարյան Թանգարան`
Մինասն ինձ հուզված հայտնեց.
-
Ինչ հրաշք էր իր բարեկամական սերը, միասնորեն ապրելու սերը, երանության սերը... Ես
այլևս ինձ երբեք մենակ չեմ զգալու: Աշխատելու եմ ավելի վստահ, և պիտի ստեղծեմ նոր,
նոր նկարներ...
Շահեն Խաչատրյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий