Ցանկանում եմ նաև բոլորիդ ուշադրությանը հանձնել մի փոքրիկ նյութ, գրված 1898 թ., Հայաստանի շրջաններից մեկում Նոր տարին և Սուրբ Ծննուդը նշելու վերաբերյալ:
«Սիսիանում Նոր տարին շատ անշուք է անցնում, որովհետև նրանք տոնում են հայկական նոր տարին, Նավասարդի մեկը, որ գալիս է օգոստոսին...
Հունվարի չորսին շինում են «կրկենի»` մի բաղարջ հաց, մեջը մի դրամ դրած և երեսը քիշմիշով, ընկույզով և անիսոնով զարդարած: Նույն երեկոյին ամբողջ ընտանիքը հավաքվելով հանդիսավոր կերպով կտրում է բաղարջը` տան անդամների թվի համեմատ կտորների բաժանելով... Հետո զգուշությամբ և լարված հետաքրքրությամբ ուտում են, մինչև որ մեկը ուրախության աղաղակով հայտնում է, թե դրամը իր բաժնի միջից դուրս եկավ: Այն ժամանակ բոլորը նրան շնորհավորում են, ասելով, որ «տարին նրանն է», նա պիտի բախտավոր լինի:
Ծննդյան ճրագալույցին գրեթե բոլորը
եկեղեցի են գնում, իսկ ժամերգությունից հետո փոքրիկ երեխաները ավետիս են ման գալիս
և ալյուր կամ մի քանի կոպեկ հավաքում: Հետևյալ օրը ներկա լինելով Ջրօրհնյաց տոնին`
միմյանցից խլում են օրհնած ջուրը, խմում են, վերքերին քսում, տուն տանում...:
Շնորհավոր Ամանոր և Սուրբ Ծնունդ
Комментариев нет:
Отправить комментарий