Հոդված 4. Կրոնական կազմակերպությունը հավատի համատեղ դավանության, ինչպես նաև կրոնական այլ պահանջմունքների բավարարման նպատակով ստեղծված քաղաքացիների միավորում է:
Կրոնական կազմակերպություններ են՝ եկեղեցական ու կրոնական համայնքները, թեմերը, վանքերը, կրոնական միաբանությունները, նրանց կրթական ու հրատարակչական հաստատությունները և այլ կրոնական - եկեղեցական հիմնարկները:
Հոդված 5. Քաղաքացիների խումբը ճանաչվում է որպես
կրոնական կազմակերպություն, եթե այն բավարարում է հետևյալ պայմաններին.
ա) չի հակասում սույն օրենքի 3-րդ հոդվածի դրույթներին.
բ) հիմնվում է պատմականորեն կանոնացված որևէ սուրբ գրքի վրա.
գ) իր դավանանքով մտնում է համաշխարհային ժամանակակից կրոնական-եկեղեցական համայնքների համակարգի մեջ.
դ) զերծ է նյութապաշտությունից և ուղղված է դեպի զուտ հոգևոր ոլորտները.
ե) ընդգրկում է առնվազն 200 հավատացյալ անդամ: Մինչև 18 տարեկան երեխանները չեն կարող անդամագրվել կրոնական կազմակերպությանը՝ անկախ կրոնական ծեսերին իրենց մասնակցելու պարագայից և այլ հանգամանքներից (19.09.97):
Սույն պայմանները (բացի «ա» կետում նշվածից) պարտադիր չեն միայն ազգային փոքրամասնությունների կրոնական կազմակերպությունների համար՝ իրենց ազգային դավանանքով:
Հոդված 6. Հայաստանի Հանրապետության տարածքում գործում են.
Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցին (կրճատ՝ Հայ Եկեղեցի) իր ավանդական կազմակերպություններով,
կրոնական այլ կազմակերպություններ, որոնք ստեղծվում և գործում են իրենց հավատացյալ անդամների շրջանակներում՝ սեփական ունեցվածքի ու կանոնադրության համաձայն:
Ընդունված է Հայաստանի Հանրապետության Գերագույն
Խորհրդի կողմից 1991 թ. հունիսի 17-ին:
Փոփոխություններ և լրացումներ կատարվել են
Հայաստանի Հանրապետության Ազգային Ժողովի
կողմից 1997թ. սեպտեմբերի 19-ին և 2001թ. ապրիլի 25-ին:
Комментариев нет:
Отправить комментарий