Սկիզբն այստեղ:
Նրանք, ովքեր ի վիճակի չեն կերակրի պահեցողություն անելու կամ հոգեկան որևէ շահ չեն գտնում դրանց մեջ, նրանց համար հանձնարարվում են հետևյալ ԲԱՐՈՅԱԿԱՆ
ՊԱՀԵՑՈՂՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ:
1. Հրաժարվել
մոլեկան սովորություններից: Անշուշտ, մոլություններից հրաժարվելու համար պետք չէ սպասել Մեծ պահքին, քանզի նրանցից ազատվելու
ճիգ անելը յուրաքանչյուր մարդու բոլոր ժամանակների
պարտքն է: Մոլությունները, բացի մեր քսակին վնասելուց, խանգարում
են նաև մեր հոգու և մտքի հավասարակշռությանը: Ծնողների
մոլությունները խորտակում
են անմեղ և խոստումնալից
զավակների ապագան: Կործանում են անթիվ ընտանիքներ:
Ծանր մոլություններով վարակվածները` թմրեցուցիչներին և անբնական
սեռական ախորժակներին
գերի դարձածները,
դժբախտաբար, արդեն իսկ պահեցողության մասին մտածելու
ի վիճակի չեն: Բայց նրանք, ովքեր պահեցողությանն արժեք ընծայելու չափ տեր են մնացել իրենց բանականությանը և հավատքին, բայց մյուս կողմից մոլի են թղթախաղի, ոգելից ըմպելիքի, ձիարշավի
և այլ տեսակ «ղումարների»,
սրանց համար, Նոր տարվա որոշումներից ավելի (որոնք առհասարակ
չեն պահվում),
Մեծ պահքի քառասնօրյա շրջանը սքանչելի առիթ է այս մոլությունների դեմ Աստծո օրհնությամբ
և Եկեղեցու
օժանդակությամբ լրջորեն պայքարելու: Ծխելուց կամ մյուս մոլություններից հրաժարվելու
հետ կապված տանջանքն արդարև ինքնազրկանքի մի սքանչելի կերպ է: Այս տեսակ ապաշխարանքն
ու պահեցողությունն ավելի ընդունելի
են Աստծուն և օգտակար`
մարդուն: Մեծ պահքի շրջանում
խաղաթղթի սեղանի մոտ չնստելը կրոնական տեսակետից
ավելի արժեք ունի, քան խնջույքի` մսեղենով
սեղաններից հրաժարվելը:
Եվ երբ այսպես 40 օրեր շարունակվի, մոլության
ենթական հավանաբար
ամբողջ տարվա համար կբուժվի խաղաթղթի մոլությունից,
և բարոյական
պահեցողությունը, իսկական ապաշխարանք լինելուց
բացի, գոնե այս կերպ գործնական նպատակի էլ ծառայած կլինի:
2. Հրաժարվել
լեզվի հիվանդություններից` շատախոսությունից, ստախոսությունից, հայհոյանքից և ամեն տեսակ լեզվագարություններից, որոնք դեմ են մարդկային արժանապատվությանը և խոր խոցում են մեզ նմանների
սիրտը: Հրաժարվել
գանգատներից, տրտունջներից,
դառն ու հուսահատ արտահայտություններից, որոնք մեռցնում են մեր հոգեկան կենսունակությունը և վնասակար մանրէի նման վարակում
նաև ուրիշներին:
Հրաժարվել գոռում-գոչյուններից, վիճաբանություններից, կռվազանություններից, որոնք խանգարում են մեր և մեր շուրջ եղողների խաղաղությունը:
Չենք անդրադառնում
ավելի ծանր և վտանգավոր
հոգեվիճակներին` դառն ատելությանը, սև նախանձին, նենգություններին, դավադրություններին և նման լուրջ ախտերին, որոնցից ազատվելու համար ենթական հարատև ու ավելի հետևողական ճիգերի և աստվածային
մասնավոր օժանդակության է կարոտ:
1. Սրանք, սակայն, ժխտական թելադրանքներ են ժխտական հոգեվիճակներից ազատագրվելու համար: Ինչո՞ւ ճիգ չանել արծարծելու
նաև դրական հոգեվիճակներ` կատարելով
դրական գործեր, այսինքն, պահքի նպատակն իրագործել
ավելի կարճ ու գործնական
ճանապարհներով: Հետևաբար,
բարոյական ապաշխարանքների կարգում կարող ենք հանձնարարել
հատկապես բարիք գործելը: Ստույգ է, որ բարիք գործելը բոլոր ժամանակներում սիրո մեր պարտականությունն է և ոչ` ապաշխարանք, բայց նրանք, ովքեր տարվա մյուս օրերին թերացել են մարդկային
այս հիմնական
առաքինության մեջ, մասնավոր ճիգ պետք է անեն և գեթ Մեծ պահքի ընթացքում
իրենց մասնավոր
նյութական զոհողության
ենթարկեն: Օգնել համայնքային հաստատություններին, կրթական, կրոնական
ու բարեսիրական
նպատակների, օգնել նույնիսկ երբ մեզնից չեն խնդրում, օգնել պարզապես Մեծ պահքի ոգուն հավատարիմ լինելու համար: Օժանդակել
աղքատ ու հաշմանդամ մարդկանց`
նրանց դրամական
պարտքերը թեթևացնելով,
օգտակար լինել մեզ նմանների
հազարումի կարիքներին:
Ինքն իրեն հարկադրելով` օրական որոշ գումար մի կողմ դնել, զրկելով քիմքը և քմահաճույքները` դրամը բարի նպատակների
հատկացնելու համար:
2. Նյութական
օժանդակություններին զուգահեռ
կամ, եթե ի վիճակի չենք նյութական
օգնություն ցույց տալու, կարող ենք ժամանակ տրամադրել ազնիվ նպատակներին` ծառայության
մեր բաժինը բերելով, որտեղ դրա պահանջը կա: Այցելել հիվանդներին և բանտարկյալներին: Այցելել որբանոցներ և ծերանոցներ: Այցելել տանը մենակ մնացած հոգիներին:
Մոտենալ սուգ ու ցավ ունեցողներին և նրանց տրամադրությունը բարձրացնել` համեստ, անկեղծ ու մարդկային զրույցով
բաժանելով նրանց սուգը և ցավը:
Մանավանդ Մեծ պահքի ընթացքում
բոլոր մարդկանց
հանդեպ լցված լինել բարյացակամությամբ, փողոցում` փափկանկատությամբ, փոխադրական միջոցների
մեջ` մյուսներին
տեղ զիջելով,
և դեռ բազմաթիվ այլ կերպերով արտահայտել
մեր բարյացակամությունը յուրաքանչյուր մարդու հանդեպ` հաճախ մեր փոքր առավելություններից ու իրավունքներից մեզ զրկելով և միշտ մեր եսասեր տրամադրությունները մասնավոր ճիգով զոհելով: Երբ սրանք առանց հավակնության կատարվեն,
մենք այն համոզումն ունենք, թե ավելի՛ կծառայեն պահեցողության ոգուն և նպատակին, միաժամանակ
զուգահեռ կընթանան
մեր ժամանակների
գործնական մտածողությանը, ինչպես և առողջ ու դրական այնպիսի կրոնի, որպիսին քրիստոնեությունն է, հիմնական սկզբունքներին ու պահանջներին:
Շնորհք արքեպիսկոպոս ԳԱԼՈՒՍՏՅԱՆ,
«Մեծ պահքի կիրակիների ոսկե շղթան»
Комментариев нет:
Отправить комментарий